انسان در زمين موجودي بيگانه است. او دراين جهان است اما متعلق به آن نيست. مي كوشد به هر طريقي خانه اي بسازد، روابطي عاطفي ايجاد كند اما با شكست روبرو مي شود. تا زمانيكه انسان شروع به جستجوي درون نكند، همچنان بي خانمان خواهد ماند، زيرا خانه واقعي آنجاست. و دنياي درون فراتر از زمين است. دنياي درون بخشي از زمين نيست، در اين جهان است و د رعين حال دراين جهان نيست. همان لحظه كه خود را د ردنياي درونت بشناسي، احساس بيگانگي ناپديد مي شود. خانه خود، دنيايي را كه متعلق به آني و پادشاهي خدا را خواهي يافت. تا زمانيكه چنين نشود تمام تلاشهايت ناگزير به شكست خواهد انجاميد. تمام روابط عاشقانه ات بدون استثناء شكست خواهد خورد. تمام قدرتت ازهم خواهد پاشيد. شايد تو تمام ثروتهاي عالم را در اختيار داشته باشي اما همچنان فقير خواهي بود. شايد تمام دنيا مال تو باشد اما در اعماق وجودت احساس تهي بودن خواهي كرد. زندگي ات معنايي نخواهد داشت. همين كه كانون وجودت را بشناسي، محيط پيرامونت جزيي از آن مي شود. آنگاه تو در دنيا زندگي خواهي كرد و در عين حال در دنيا نخواهي بود و تحت تاثير آن قرار نمي گيري. 

  دنياي ذهن شناخته شده است. اتصال و ارتباط با شبكه شعور كيهاني، رفتن به دنياي ناشناخته والوهيت دنياي ناشناختني است؛‌ درست مثل افق كه در ناشناخته مي گسترد. هرچه بيشتر به آن نزديك مي شويد،‌ از شما دورتر مي رود. همانند يك رنگين كمان است؛ دست نيافتني. مي توانيد تلاش كنيد تا به ناشناختني برسيد- تمامی تلاشتان بايد در همين جهت باشد- ولي غير قابل دسترسي است. خداوند ناشناختني است و به همين دليل زندگي زيباست؛ چون محال وجود دارد. زندگي ماجرايي هيجان انگيز است. هنگاميكه چيزي ممكن مي شود، ‌معناي خود را از دست مي دهد. به همين دليل زندگي در غرب، بي معناتر از شرق است. چون دانش و علوم مختلف ميزان اطلاعات شما را افزايش داده،‌ ظرفيت حيرت در وجودتان كم و كمتر شده است و تقريبا حساسيت خود را نسبت به ناشناختني از دست داده ايد. هميشه در دسترس ناشناخته و ناشناختني باشد.

لطفا ابتدا مقدمات کار را فراهم آورید :

1- بهتر است هنگام خود هیپنوتیزم تنها باشید و دور از سروصداهای مزاحم ( تا زمانی که در اینکار خبره شوید )

2- تلفن را قطع کنید ، در اطاقی که تلویزیون روشن است تمرین را انجام ندهید ( این در شروع کار صادق میباشد شما در آینده قادر خواهید بود در شرایط پر سروصدا نیز اقدام به خودهیپنوتیزم نمایید .)

3- لباس راحتی به تن داشته باشید ، اگر عینک دارید آن را بردارید . دوش گرفتن قبل از تمرین اثرات فوق العاده زیادی در دستیابی سریع تر و عمیق تر هیپنوتیزم خواهد داشت .

4- در وضعیت مناسب قرار بگیرید . این وضعیت میتواند خوابیده باشد ، به پشت بخوابید ، زیر سرتان راحت باشد نه زیاد بلند و نه زیاد کوتاه ، دستهایتان را میتوانید به آرامی در پهلویتان قرار دهید یا اینکه به آرامی روی شکمتان قرار دهید .طوری که انقباضی در بدنتان وجود نداشته باشد . اگر خواستید به صورت نشسته انجام دهید در وضعیتی باشید که بدنتان کاملا راحت باشد . روی یک مبل یا کاناپه میتوانید لم بدهید .

5- نور اطاق مناسب باشد .نور خورشید یا نور دیگر بهتر است در پشت سر شما قرار داشته باشد .اتاق ترجیحا نیمه تاریک باشد .

6- در طول برنامه کاملا بیحرکت باشید .

7- شما در هر لحظه ای که اراده کنید میتوانید با باز کردن چشمهایتان از حالت هیپنوتیزم خارج شوید . بنابر این اگر کسی با شما کار داشت به آرامی چشمانتان را باز کنید و پس از چند دقیقه با حرکت دادن بدنتان به آرامی از هیپنوتیزم خارج شوید .

8- متن درس را باید با صدای خودتان یا کسی که دوستش دارید و صدایش به شما آرامش میدهد روی یک نوار کاست ظبط کرده و اگر امکان داشت یک موسیقی دلنشین آرامش بخش هم در زمینه نوار ظبط کنید ، گوینده باید آرام و با حوصله متن را بخواند . ( اگر امکان استفاده از نوار را ندارید اشکالی ندارد فقط باید تمرین را چندین بار تکرار کنید تا بتوانید آن را به تنهایی انجام دهید .) نقطه چین نشانه مکث کوتاه در آن قسمت از متن است .

هیپنوتیزم یک حالت فوق طبیعی مغزی است ، که به طریق مصنوعی ایجاد میگردد و سلولهای مغز در این حالت آمادگی بیشتری جهت یادگیری چیزهای جدید و خلق تجربیات جدید ، خلاقیت و نوآوری دارد . هیپنوتیزم یک حالت فوق العاده تمرکز میباشد ، هرچقدر عمق تمرکز بیشتر شود ، تعداد سلولهایی که می توانند روی یک موضوع تمرکز داشته باشند بیشتر خواهد شد و میزان یادگیری به همان مقدار بیشتر خواهد شد . در هیپنوتیزم ما به قدرت اعجاب انگیز تصویر ذهن یا باور پی میبریم .

در هیپنوتیزم زمانی که به یک مهندس تلقین میشود که فرد بسیار ضعیف و کودنی است ، او حتی قادر به جمع کرددن 2 بعلاوه 2 نمی باشد . آیا بارها به ما بصورت مستقیم و غیر مستقیم ، به صورت کلامی و غیر کلامی تلقین نکرده اند که کودن هستیم ، بی توجه هستیم ، در درس ریاضی ، فیزیک و یا ... ضعیف هستیم ؟ این تلقینات محیطی منفی ما باورهای محدود کننده ای برای ما ایجاد کرده است .

آیا ما همانند مهندس پرتجربه ای نیستیم که در اثر تلقینات محیطی هیپنوتیزم شده ایم و حالا قادر نیستیم که بسیاری از کارها را انجام دهیم ؟

 تنها با هیپنوتیزم میتوانیم از این باورهای منفی دست بکشیم .

عدم تمرکز فکر وتشویش و حواس پرتی ، از مشکلاتی میباشند که مانع روند یادگیری میشوند. با استفاده از هیپنوتیزم و استفاده مکرر از خودهیپنوتیزم میتوانید تمرکز خودبخود که بهترین نوع تمرکز میباشد و در یادگیری نقش بسزایی دارد ، ایجاد کنید . به طوری که تنها به کاری که انجام میدهید تمرکز داشته باشید .

مهمترین دلایل لزوم استفاده از هیپنوتیزم برای کسانی که با مطالعه سروکار دارند عبارتند از :

1- بی علاقگی به درس ، کلاس و تحصیل را با هیپنوتیزم میتوان به علاقه تبدیل کرد .

2- نگرانی از جلسه امتحان و نگرانی در ارتباط با دیگران و صحبت کردن در کلاس و جمع ، مشکل دیگر قابل حل از طریق هیپنوتیزم میباشد .

3- تنبلی : هیپنوتیزم میتواند احساس انرژی در فرد ایجاد کند . این احساس انرژی نیروی لازم جهت انجام کارها را در فرد ایجاد میکند .

4- خستگی : هیپنوتیزم به دلیل اینکه خواب بسیار عمیق و نسبتا آرامی ایجاد میکند ، خستگی فرد در زمان کمتری برطرف میشود .

5- بیخوابی : فرد با هیپنوتیزم میتواند خود را در یک حالت آرامش قرار دهد و با شرطی سازی و تلقینات در کمتر از یک دقیقه در فرد ایجاد یک خواب بسیار عمیقی نماید و در ضمن بدون استفاده از دارو و اثرات جانبی آن در هر جایی قادر باشد که بخوابد .

خودهیپنوتیزم هم یک علم است و هم یک هنر ، بعنوان یک علم دارای اصول و قواعد دقیقی است که قابل فراگیری هستند و به عنوان هنر بایستی عملا با کار آموزی و تمرین فرا گرفته شود .

ابوبکر محمد بن علی بن محمد بن احمد بن عبدالله الطائی الحاتمی، ملقب به ابن عربی اولین کسی است که عرفان را به صورت یک مکتب منظم در آورد. از مهم ترین کارهای او می توان به طرح مسأله وحدت وجود نام برد. وحدت وجود اولین بار توسط محیی الدین عربی بیان گردید. (البته عرفای پیش از او نیز به این مسأله اعتقاد داشتند، ولی اولین نفری که رسماً آن را در قالب فلسفی تفصیل کرد و به شرح آن پرداخت، ابن عربی بود.)

وی از نژاد عرب است. او را «محیی الدین عربی طائی حاتمی اندلسی» لقب داده‌اند، نسلش به حاتم طائی می‌رسد. محل سکونتش نیز در اندلس اسلامی (اسپانیای امروزی) قرار داشت.

او بیش از دویست عنوان کتاب در زمینه عرفان تألیف کرده که از مهم ترین کتاب‌های او می توان به "فتوحات مکیه" (که در جوار بیت الله الحرام تألیف کرده و یک دائرةالمعارف کامل در زمینه عرفان به شمار می‌آید) و کتاب "فصوص الحکم" (کتابی کوچک ولی دقیق و عمیق راجع به عرفان) اشاره کرد.

محیی الدین در سال ۶۳۸ در دمشق درگذشت و همان جا دفن شد.

ماهیت عرفان

عرفان به عنوان یک دستگاه علمی و فرهنگی دارای دو بخش است : بخش‏ عملی و بخش نظری . در ادامه، هر یک از این دو بخش را تعریف کرده و اصطلاحات مربوط به هر کدام را ذکر می کنیم.

عرفان نظری

عرفان نظری یعنی جهان بینی عرفانی، یعنی آن نظری که عارف درباره جهان، خدا و انسان دارد و با آن به تفسیر هستی می‌پردازد.

عرفان در این بخش خود مانند فلسفه الهی است که در مقام تفسیر و توضیح‏ هستی است، و همچنان که فلسفه الهی برای خود موضوع، مبادی و مسائل معرفی‏ می‏ کند، عرفان نیز موضوع و مسائل و مبادی معرفی می‏ نماید. ولی البته‏ فلسفه در استدلالات خود تنها به مبادی و اصول عقلی تکیه می‏کند و عرفان‏ مبادی و اصول به اصطلاح کشفی را مایه استدلال قرار می‏دهد و آنگاه آنها را با زبان عقل توضیح می‏دهد

هدف عارف

عارف، حق (خدا) را می‏ خواهد نه برای چیزی غیر حق، و هیچ چیزی را بر معرفت حق ترجیح نمی‏ دهد، و عبادتش برای حق، تنها به خاطر این است که او شایسته عبادت است، و بدان جهت است که عبادت رابطه ‏ای است شریف، فی حد ذاته نه به خاطر میل و طمع در چیزی یا ترس از چیزی.[

پس، هدف و انگیزه عارف در عبادت، دو چیز است:

یکی شایستگی ذاتی معبود، برای عبادت (مثل ستایش یک گل، بخاطر زیبایی آن).

و دیگری، شایستگی خود عمل عبادت (یعنی شرافت و حسن ذاتی عمل عبادت).

از سخنان علی است که می‌فرماید:

خرد خویش را زنده ساخته و نفس خویش را میرانده‌است، تا در وجودش‏ درشت‌ها نازک، و غلیظ‌ها لطیف گشته و نوری درخشان در قلبش مانند برق جهیده‌است. آن نور، راهش را آشکار و او را سالک راه ساخته و درها یکی پس از دیگری او را به پیش رانده‌است تا آخرین در که آنجا سلامت است و آخرین منزل که بار انداز اقامت است. آنجا قرارگاه امن و راحت است. پاهایش همراه با آرامش بدنش استوار است. همه این‌ها به‏ موجب این است که قلب خود را به کار گرفته و پروردگار خویش را راضی‏ ساخته‌است.

 شیخ را گفتند:(به شیخ ابوسعید ابوالخیر گفتند) " فلان کس بر روی آب می‌رود(راه می‌رود)! گفت: «سهل است(آسان است)! وزغی(قورباغه) و صعوه‌ای(پرنده کوچک آوازخوان) نیز بروی آب می‌رود» گفتند که: «فلانکس در هوا می‌پرد!» گفت: «زغنی(نوعی پرنده از راستهٔ بازهاست) ومگسی در هوا بپرد». گفتند: "فلان کس در یک لحظه از شهری بشهری می‌رود. شیخ گفت: "شیطان نیز در یک نفس(یک لحظه) از مشرق بمغرب می‌شود(می‌رود)، این چنین چیزها را بس(بسیار) قیمتی(ارزش) نیست. مرد(انسان واقعی) آن بود(آن کس می‌باشد) که در میان خلق بنشیند و برخیزد وبخسبد(بخوابد) وبا خلق ستدوداد کند(معامله) وبا خلق در آمی‌زد(در ارتباط باشد) ویک لحظه از خدای غافل نباشد.

عارف هجران

حکیم ابن سینا در نمط نهم اشارات خود، تعریف عارف را چنین می‌گوید:

آنکه از تنعم دنیا، رو گردانده‌است «زاهد» نامیده می‏ شود. آنکه بر انجام عبادات از قبیل نماز و روزه و غیره مواظبت دارد به نام «عابد» خوانده می ‏شود. و آنکه ضمیر خود را از توجه به غیر حق باز داشته و متوجه عالم قدس کرده تا نور حق بدان بتابد به نام «عارف» شناخته‏ می ‏شود. البته گاهی دوتا از این عناوین یا هر سه در یک نفر جمع می‏ شود.

صفحه قبل 1 ... 1274 1275 1276 1277 1278 ... 1490 صفحه بعد